De docent legt in dit interview de vinger op twee nadelen van het gebruik van Powerpoint in colleges. Het tempo waarin de ideeen worden ontwikkeld, het betoog wordt opgebouwd of de berekeningen worden gedaan, kan te hoog worden. En de kans bestaat dat de studenten meer gefocust zijn op de slides dan op de woorden van de docent; in ieder geval moeten ze hun aandacht verdelen.

Wat het eerste punt betreft: iedereen heeft wel eens een presentatie of een lezing op een conferentie bijgewoond waarbij de spreker in een razend tempo een min of meer gelikte PowerPoint afwerkte en het publiek aan het einde van het verhaal buiten adem achterliet. Bij een college, waarbij het doel uiteindelijkhet leren van de studenten is, is een dergelijk ondeskundig gebruik van het medium natuurlijk nog kwalijker. De interessantste colleges zijn die waarin de docent de studenten letterlijk meeneemt in een gedachtegang of redenering waarbij ook nog eens de illusie wordt gecreeerd dat die gedachten of redenaties ter plekke tot stand komen (Erving Goffman noemt dit “the illusion of fresh talk”). Dat maakt het college spannender voor de studenten, ze zullen actiever meedenken en meer leren. Maar om dat te bereiken moeten ze natuurlijk wel de tijd krijgen. Zoals één van de docenten in een interview zei: “De geest gaat te paard”. En een kant-en-klare PowerPoint presentatie van de gehele inhoud van het college maakt de illusie dat het college hier en nu tot stand komt, wel erg gecompliceerd, zo niet onmogelijk.

Het tweede punt is ook belangrijk en daar zitten twee kanten aan. PowerPoint slides leiden de aandacht natuurlijk deels weg van de persoon van de docent. Maar een docent die onzeker is of zich ervan bewust is dat college geven niet zijn/haar sterkste kant is, kan met een goede PowerPoint presentatie veel tekortkomingen camoufleren en zelfscompenseren.

Hoe dan ook: de docent in het interview legt zich erbij neer dat de praktische voordelen voor studenten in ieder geval de doorslag geven.