Een college bestaat uit verschillende onderdelen of activiteiten die meestal onderling gerelateerd zijn. Om te zorgen dat je gehoor de draad niet verliest is een goede online bewegwijzering essentieel:

Overgangen en markeringen

“dat brengt ons bij het volgende punt ..”
“ik sla even een zijpad in ..”
“ik kom even terug op X waar we het in het vorige college over hadden ..”
“wat waren nu de belangrijkste punten van dit college?”
enz.

Die bewegwijzering gaat door middel van woorden, maar ook door wisselingen in stem, tempo, volume en nonverbaal gedrag (zie Nonverbale communicatie). Gangbare manieren om te markeren dat er iets wordt afgesloten en iets nieuws begint – ‘Goed’ en ‘OK’ bij voorbeeld – zijn vooral effectief als er ook een korte pauze wordt ingelast en de docent van houding en toon verandert. Studenten die er even niet bij waren worden dan wakker; wie de draad kwijt was kan hem nu weer oppikken.

Visuele ankers

Bij het helder structureren van de collegestof kunnen PowerPoint sheets uiteraard een handig hulpmiddel zijn – ook omdat de studenten die achteraf nog in alle rust kunnen bestuderen.

Maar ze ontslaan je niet van de plicht voortdurend aan te geven ‘waar we zijn’ in een lopend discours.

Als je college geeft, heb je intensief nagedacht over de opbouw van de collegecyclus als geheel en de plaats van dit college daarin; over vragen/opdrachten en andere manieren om de te behandelen stof voor de studenten toegankelijk en inzichtelijk te maken; over hoe ze te motiveren of te verleiden zich in het vak te verdiepen/c.q. meteen hard aan het werk te gaan (zie ook extrinsieke motivatie); over manieren om afwisseling in de colleges aan te brengen (spanningsboog).

We laten docenten aan het woord over de relatie tussen plan en improvisatie, over wat je van studenten kunt verwachten, bijv. dat ze de aandacht er beter bij houden als je af en toe een ogenblik van ontspanning inbouwt.

De docenten hebben het gedeeltelijk over dezelfde aspecten maar benaderen die vanuit verschillende invalshoeken. Eén docent vergelijkt zijn plan met markeringen op de vloer bij een filmopname die zorgen dat de acteurs precies weten hoe ze moeten lopen (ook al lijkt het of ze improviseren ..; zie jazz als metafoor).