Dat is natuurlijk ECHT een wonderlijk begin van een college: zelf zeggen dat het geen goed college is. Niet aan te raden voor een beginnend docent, of met een nieuwe groep. Dit was een zeer ervaren docent filosofie in het tweede semester met een groep studenten waar hij al voor het 2e jaar college aan geeft.
Maar waarom deed hij dit? Wat voor effect heeft het?

Aanvankelijk lijkt dit een gewone start van een hoorcollege. Het is nog rumoerig in de zaal. De docent zegt voor de tweede keer: “Ik wou beginnen”. Pas bij “ik wou beginnen met een excuus” valt de zaal meteen stil. De nieuwsgierigheid van de studenten is gewekt.

1. Eerste stap in de redering: Ik ben ontevreden omdat ik vrees dat het mij niet gaat lukken de ideeën van Hegel zo helder aan jullie te presenteren dat jullie beseffen hoe boeiend en rijk ze zijn.

2. Als je zo’n opmerking ‘dóórrekent’ is een mogelijke implicatie:
Maak je geen zorgen als je veel moeite had met Hegel’s teksten voor dit college. Je bent in goed gezelschap: ik vind ze zelf ook nog steeds moeilijk.

3. Het is dus heel gewóón als je Hegel moeilijk vindt. Je hoeft je daar niet over te schamen.

Effect: De kans dat studenten publiekelijk, hardop vragen over de stof durven stellen is groter geworden. Dat is functioneel: in het algemeen bevordert dat het inzicht.

Beware ..: géén truc!

Dit soort dingen werken niet als truc!! Je kunt heel gekke dingen zeggen en doen in het onderwijs – maar als je onoprecht hoog spel speelt, val je meestal door de mand.